Περιοδική έκδοση μελών ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ανένταχτων σοσιαλιστών για την Κοινωνική Δημοκρατία
http://neos-agonistis.blogspot.com
Αθήνα, 2.4.2009
Όλοι στη γενική απεργία των εργαζόμενων του Δημόσιου και του Ιδιωτικού Τομέα
Με την επίκληση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι δυνάμεις του κεφαλαίου και ο πολιτικός τους εκφραστής στη χώρα μας, εντείνουν την επίθεση στο λαϊκό εισόδημα (μειώσεις μισθών και συντάξων), στα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων (αύξηση ορίων ηλικίας, δέσμευση αποθεματικών ασφαλιστικών ταμείων, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων) και στις δημοκρατικές ελευθερίες (ενίσχυση κατασταλτικών μηχανισμών και περαιτέρω αυταρχικοποίηση της νομοθεσίας λόγω της προβλεπόμενης έντασης των κοινωνικών αγώνων), ενώ την ίδια στιγμή ιδιωτικοποιούν το δημόσιο πλούτο της χώρας και το σύνολο των υποδομών (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, αερομεταφορές). Οι πολιτικές αυτές υπηρετούν πλήρως τα συμφέροντα της κεφαλαιοκρατίας, που στόχο έχει να μετακυλίσει το κόστος της οικονομικής κρίσης που η ίδια δημιούργησε, στις πλάτες των εργαζόμενων. Διακηρυγμένη και εφαρμοσμένη πολιτική, σε εθνικό επίπεδο αλλά και στο πλαίσιο της Ε.Ε., είναι η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και η διαρκής απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, δήθεν ως «απαραίτητη θυσία για την άνοδο της ανταγωνιστικότητας». Πραγματικός στόχος η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργασίας, κατ’ επέκταση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της συσσώρευσης πλούτου, όπως εκδηλώνεται είτε άμεσα με την καθημερινή εργοδοτική τρομοκρατία της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων (διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία, απολύσεις) και της μείωσης του εργατικού κόστους (μείωση μισθολογικών αποδοχών, κατάργηση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων), είτε έμμεσα δια των ρυθμίσεων φοροαπαλλαγής του κεφαλαίου (τα λεγόμενα «κίνητρα για την επιχειρηματικότητα») ή επέκτασης της ανασφάλιστης εργασίας (stage, απαλλαγή από την υποχρέωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών).
Η επιχείρηση αποδόμησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο του κοινωνικού κράτους, η επιβολή της δικτατορίας του κεφαλαίου κωδικοποιήθηκε τη δεκαετία του ’90 με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η συνταγματοποίηση της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης της Ε.Ε. επιδιώχθηκε με επιμονή από την ολιγαρχία, με την απόπειρα θέσπισης αρχικά του ευρωσυντάγματος και στη συνέχεια της ευρωσυνθήκης, αλλά προσέκρουσε στις ισχυρές λαϊκές και δημοκρατικές αντιστάσεις. Παρ’ όλα αυτά, η νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή τεχνοδομή επιχειρεί συστηματικά, μέσω του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Δ.Ε.Κ.), την φαλκίδευση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Πλέον πρόσφατα παραδείγματα: η εφαρμογή της Οδηγίας Μπολκεστάιν στην πλέον ακραία μορφή της (άρνηση του δικαιώματος της απεργίας όταν αυτό συγκρούεται με την ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου - υποθέσεις Viking και Laval), η αναγνώριση των κολλεγίων (με στόχο την ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μετά το βατερλό του φιλελευθερισμού στο άρθρο 16), και η απόφαση περί ακύρωσης στην πράξη των θεμελιωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών.
Στους Καιρούς της καπιταλιστικής κρίσης είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητη η μαζική συμμετοχή στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, η συγκρότηση και ένταξη στα σωματεία, η ενδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική και όχι διαχειριστική κατεύθυνση. Στόχος του ευρύτερου δημοκρατικού – λαϊκού - προοδευτικού κινήματος πρέπει να είναι η επαναπολιτικοποίηση της οικονομίας, η επιστροφή της κοινωνίας στο προσκήνιο. Στις ευρωεκλογές να τεθεί ως ελάχιστο πλαίσιο αγωνιστικής συνεργασίας από τις δημοκρατικές, σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις, από τις πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν την εργατική τάξη, η από κοινού πάλη για κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας και πολιτικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η πάλη για την οικοδόμηση μιας άλλης δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης, στηριγμένη στον πολιτισμό της. Μιας Ευρώπης με κατοχυρωμένα κριτήρια σύγκλισης το 3% ανεργίας, την ενεργό προστασία του περιβάλλοντος, το σεβασμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και τη μείωση των ανισοτήτων. Επιτέλους, την οικονομική κρίση να πληρώσει η κεφαλαιοκρατία!
Γι’ αυτό ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
Ελάχιστος μισθός 1.200 ευρώ και Α.Τ.Α. Εβδομαδιαία εργασία 32 ωρών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο χωρίς μείωση αποδοχών. Φόροι και δασμοί σε προϊόντα από εργασιακά και περιβαλλοντικά ελντοράντο.
Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας (stage, ενοικιαζόμενη εργασία, μερική απασχόληση, συμβάσεις έργου & ορισμένου χρόνου, διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία -ν. 2639/98, ν. 2956/01, ν.3385/05).
Άμεσος ευρωπαϊκός συντονισμός ομοειδών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας με προοπτική ενιαίες πανευρωπαϊκές ΔΕΚΟ υπό κοινωνικό έλεγχο & δημόσιο management.
Το αναφαίρετο δικαίωμα όλων στο δημόσιο, εγγυημένο, καθολικό, αναδιανεμητικό κοινωνικό κράτος. Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση για όλους τους πολίτες.Κύρια σύνταξη στο 80% του καταληκτικού μισθού (στο 100% με τη προσθήκη του επικουρικού). Αυτοδιαχειριζόμενα επικουρικά ταμεία. Κατάργηση του ασφαλιστικού απαρντχάιντ μεταξύ των γενεών (ν. 2084/92, 3855/08) και εξίσωση επί τα βελτίω.
Όχι στην ποινικοποίηση της «κουκούλας» – κατάργηση του τρομονόμου (ν. 2928/01).
Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας. ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ, με θεμέλιο το δημοκρατικό και κοινωνικό κράτος, όπου το δίκιο του εργαζόμενου θα είναι νόμος της δημοκρατίας.
ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ (http://neos-agonistis.blogspot.com)
